Als we een fout herhalen, is het geen fout meer; het is een beslissing. - Paulo Coelho
Wanneer ik het bovenstaande citaat lees, komt het gezegde 'Een stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen' direct boven. Als kinderen gaf het ons een excuus om elkaar te plagen als iemand een fout herhaalde. "Ha ha, je bent blijkbaar dommer dan een ezel." Het verbaast me nog steeds hoe wreed we tegen elkaar waren. Terugkijkend, kan ik zien dat het tenminste een doel diende: het bereidde ons goed voor op onze samenleving die gefocust is op fouten zoals de onderstaande clip zo duidelijk illustreert.
Samenleving
Waarom is de maatschappij zo gericht op fouten? Houden we het opzettelijk in stand, is het onze aard, de beste manier om te ontwikkelen? Waarom de behoefte om te bekritiseren? Waarom de wens om iemand te kleineren? Om de betere persoon te zijn en te denken dat je de ander moet helpen en op zijn of haar tekortkomingen moet wijzen? Waarom concentreren we ons niet op wat goed is gegaan? Waarom kunnen we de ander niet de ruimte geven voor zijn ontwikkeling in eigen tempo? Is het omdat we allemaal onzeker zijn, wat we overwinnen door onze kennis en vaardigheden ten koste van de ander te laten zien? Of is het omdat we er wonden van hebben opgelopen in onze jeugd en nu is het onze tijd, als volwassenen, om het andere uiteinde van de stok vast te houden?
Heb je deze oefening ooit geprobeerd?
- Schrijf de exacte tijd op, elke keer dat je iemand corrigeert.
- Kijk aan het einde van de dag en / of week terug op je aantekeningen.
- Reflecteer, wat zie je? .
- Hoeveel van je tijd besteed je aan het wijzen op fouten? Wat verbaast je erover? Is het meer of minder dan wat je wilt?
- Hoeveel van je dag bevat blijkbaar geen fouten waarvan je vindt dat ze verholpen moeten worden ? Hoe bewust ben jij van alle dingen die goed gingen? Heb je de persoon ervoor geprezen, ben je er dankbaar voor?
- Wees een dag je bewust van je negatieve opmerkingen. Voordat je er één zegt, vervang je deze door een opmerking over iets dat wel is gelukt, iets positiefs in dezelfde situatie / persoon. Welk verschil merk je in jezelf en de ander?
Inspiratie
Ik herinner me nog steeds hoe verloren ik me de eerste keer voelde toen een van mijn bazen alleen positieve feedback gaf. Aanvankelijk voelde ik me erg tevreden; blijkbaar had ik het goed gedaan, ook al was de baan en industrie nieuw voor mij. Maar het gevoel duurde niet lang. Onzekerheid; wat betekende het dat mijn fouten niet genoemd werden? Ik moest toch echt een paar beginnersfouten hebben gemaakt. Ik vertrouwde mijn baas niet langer. Had ik zulk slechte werk geleverd dat het zelfs niet de moeite waard was om verbeteringen aan te geven? Ik besloot om terug te gaan en het hem te vragen. Mijn baas legde uit dat hij tevreden was met mijn prestaties, ik had al veel geleerden dat moest gevierd worden. En ja, er waren dingen die anders gedaan hadden kunnen worden. Maar van die dingen zou niemand doodgaan. Je gaf het beste wat je had. Je zult ontdekken waar en hoe je kunt verbeteren. Dacht je dat ik vlekkeloos werk heb geleverd toen ik begon? Of nu?
Zijn advies was duidelijk: Je hoeft er geen negatieve aandacht op te vestigen of ze fouten te noemen. Als je iets wilt leren, stel ik voor om mogelijkheden te creëren om met anderen uit te wisselen hoe ze dingen doen / hebben gedaan. Bekijk waar, hoe, en waarom het verschilt van het jouwe en gebruik deze kennis om je te inspireren in je volgende project.
Bewijsmateriaal
Het laten van boeren is ongepast in de westerse samenleving, maar als je het na een maaltijd in China hebt gedaan, geef je juist aan dat het je gesmaakt heeft. Tot iemand de twee spelfouten in je lange technische document opmerkt, is het foutloos of niet? Ik weet niet of Shakespeare hierin helpt: "Niets is goed of slecht, maar denken maakt het zo" Ik denk, dat wat wij een fout noemen niets meer is dan een teken wat aangeeft dat iets niet past in het (geloof)systeem. Of het nu je eigen geloofssysteem is, van iemand anders, van een organisatie of van de samenleving. Het is gewoon een discrepantie die laat zien dat er ruimte is om te onderzoeken, te leren, wat op zijn beurt kan leiden tot nieuwe kennis, vaardigheden of ander gedrag (van jou of het systeem).
Als we een fout herhalen, is het een beslissing. Dat ben ik met Paulo Coelho eens. Vertrouwend dat we allemaal, op elk moment, het beste doen, zie ik dat we blijkbaar (on)bewust besloten dat die extra fout ons het missende bewijsmateriaal levert voor ons onderzoek naar het specifieke geloofssysteem en onszelf.
Verdere vragen
- Zijn fouten een menselijke uitvinding?
- Bestaan fouten in de natuur?
- Zo ja, waar en hoe gaat de natuur daarmee om?
- Zo nee, waarom niet?
- Hoe zou de samenleving er uitzien als er geen fouten zouden zijn?
gelezen, en herlezen. De eerste keer las het makkelijk weg; de tweede keer vielen me veel meer dingen op en werd ik herhaaldelijk aan het reflecteren gezet op een prettige manier. In het boek wordt een aantal oude Chinese filosofen beschreven. Wat blijkt nu? Zij bogen zich duizenden jaren geleden al over problemen, die vergelijkbaar zijn met de onze. Hun lessen zijn nog steeds toepasbaar en bieden alternatieve invalshoeken. Daarnaast, werkte het ontnuchterend om te beseffen dat onze 'moderne' kijk hoe we ons leven (dienen te) leven er gewoon een is uit een lange rij. De mensheid blijft er aan schaven: soms een stap vooruit, af en toe zijwaarts, en geregeld achteruit. Hebben wij onze wereld nu op de juiste manier ingericht? Of hebben we het minder begrepen dan anderen elders of voor ons?