De video over hoe een Japanse jongen met hulp toch slaagt is schattig. Ik weet zeker dat het regelmatig weer opduikt op internet omdat het mensen raakt. Bekijk het als je het nog niet hebt gezien (klik op de kleine afbeelding).
Deze week op LinkedIn kreeg het talloze opmerkingen. Zoals te verwachten is. Reacties in de trant van: inspirerend, geloof in jezelf, waar vrienden voor zijn, geweldige video, de kracht van een groep, vastberadenheid, blijven leren, jezelf een doelwit stellen, geen grappen maken over mensen die falen, geef nooit op, brengt tranen in mijn ogen, teamwerk, doorzettingsvermogen, veerkracht. Geen negatieve e-mails; iedereen was ondersteunend.
Mijn eerste reactie was vergelijkbaar.
Hoe reageerde je?
Toen vroeg ik me af … een parallel trekkend met werken
– Zou ik, op kantoor, de vijfde poging van iemand aanmoedigen? Welke van de personen op LinkedIn zou juichen als hun collega / ondergeschikte / baas een x aantal pogingen nodig had om iets voor elkaar te krijgen? Of hun vriend, buurman, … Zou je toejuichen?
– Hoeveel zullen inactief kunnen blijven om de persoon de ruimte te geven om opnieuw te falen? Zou ik het kunnen?
– Betekenen al onze positieve reacties dat er een onbewuste wens is om ondersteunend te zijn (op de werkvloer) wanneer mensen volharden, of met andere woorden herhaaldelijk falen?
– Zouden we (meer) ondersteunend moeten zijn? Ja? Nee? Nooit? Soms? Hangt er van af? Hoeveel fouten zijn goed?
– Is er een bepaalde leeftijdsbarrière waarna we verwachten dat we minder (of geen) fouten zullen maken?
Mijn antwoorden staan in het onderstaande gedicht. Wat zijn jouw antwoorden?
