Vanmiddag kon ik het parkeerterrein niet af. Meteen aan de andere kant van de slagboom stond een taxi geparkeerd met twee deuren open. De chauffeuse was uitgestapt. Ze liep in alle rust, stap voor stap, vanachter de auto zodat ik haar beter kon zien. Ze glimlachte.
Zorgzaam
Ik kon nu ook haar passagiers zien. De een was een oudere man, die aarzelend liep. Even dacht ik dat hij slecht ter been was, totdat ik het tik tik tik tik hoorde van zijn blindegeleide stok. Je kon zien dat hij uiterst geconcentreerd aan het luisteren was. Het was strak in pak en zijn aftershave kon je ruiken.
De andere passagier liep naast de chauffeuse. Ze liepen arm in arm. Stevig gearmd, zodat de stof van hun jassen stevig tegen hun ellebooghuid moest duwen. En dat terwijl het zonnetje toch ook al warm aanvoelde. De dame leek ook blind of zeer slechtziend te zijn. De chauffeuse leidde haar met zorg voor de slagboom langs, langs de groene haag en om de grote spar richting het gebouw. Ze nam alle tijd te nemen. Ik draaide onderhand mijn raam verder open, zodat ik de wind verkoelend op mijn huid kon voelen. Dit kon wel even duren. In de verte hoorde ik wat vogeltjes.
Samen
Het viel uiteindelijk mee, want de chauffeuse riep tegen de meneer: “Meneer, meneer, neemt u mevrouw mee? Ik moet zo weer verder en kan niet het hele eind verder lopen. Wacht even, dan loop ik naar u toe. Het is maar een paar passen.” De man bleef stil staan en het was even een wirwar van armen. Toen nam de man rustig de arm van de dame. Een lach kwam op zijn gezicht. Hij leek de vrouw aan te kijken. Samen zetten ze wat stappen verder. Ik keek ondertussen hoe de chauffeuse weer richting de taxi stapte. Ik zette de auto onderhand in de versnelling.
Plots hoorde ik: "Oh, oh .. .een paal... Oeps.” Het werd gevolgd door beschaafd gegniffel en onhandig geschuifel. Het echtpaar was tegen de paal aangelopen van een overkapping. Ze konden er samen om lachen.
Eigen wereld
Wat later keek ik in mijn spiegel en zag ik ze samen verder lopen, de straat in. In hun eigen wereld. Voor me reed de taxi weg en was het plein weer leeg. Vierkant, schoongeveegd, netjes aangelegd met klinkerpatronen in het midden en perkjes aan de zijkant, wachtend op de volgende gebeurtenis. Dat alles ziet een blinde niet.
Ik werd er stil van.
En vroeg me af. Waar ben ik blind voor? Wat, welke dingen zie ik niet? Ook al heb ik goedwerkende ogen?
Mijn mijmeringen werden ruw onderbroken door getoeter van de auto achter mij.
Waar ben jij blind voor?